St. Antonius van Padua werd geboren in Lissabon als Fernando van Coïmbra(born Fernando Martins de Bulhões) was a Portuguese Catholic priest and friar of the Franciscan Order. He was proclaimed a Doctor of the Church on 16 January 1946. He is also the patron saint of lost things. 15 August 1195 – 13 June 1231.

Feast June 13th.

Life
Saint Anthony was born Fernando Martins in Lisbon, Portugal. He was born into a wealthy family and by the age of fifteen asked to be sent to the Abbey of Santa Cruz in Coimbra, the then capital of Portugal. During his time in the Abbey, he learned theology and Latin. Following his ordination to the priesthood, he was named guestmaster and was responsible for the abbey's hospitality. When Franciscan friars settled a small hermitage outside Coimbra dedicated to Saint Anthony of Egypt, Fernando felt a longing to join them. Fernando eventually received permission to leave the Abbey so he could join the new Franciscan Order. When he was admitted, he changed his name to Anthony. Anthony then traveled to Morocco to spread God's truth, but became extremely sick and was returned to Portugal to recover. The return voyage was blown off-course and the party arrived in Sicily, from which they traveled to Tuscany. Athony was assigned to the hermitage of San Paolo after local friars considered his health. As he recovered, Anthony spent his time praying and studying. An undetermined amount of time later, Dominican friars came to visit the Franciscans and there was confusion over who would present the homily. The Dominicans were known for their preaching, thus the Franciscans assumed it was they who would provide a homilist, but the Dominicans assumed the Franciscans would provide one. It was then the head of the Franciscan hermitage asked Anthony to speak on whatever the Holy Spirit told him to speak of.

Though he tried to object, Anthony delivered an eloquent and moving homily that impressed both groups. Soon, news of his eloquence reached Francis of Assisi, who held a strong distrust of the brotherhood's commitment to a life of poverty. However, in Anthony, he found a friend. In 1224, Francis entrusted his friars' pursuits of studies to Anthony. Anthony had a book of psalms that contained notes and comments to help when teaching students and, in a time when a printing press was not yet invented, he greatly valued it. When a novice decided to leave the hermitage, he stole Anthony's valuable book. When Anthony discovered it was missing, he prayed it would be found or returned to him. The thief did return the book and in an extra step returned to the Order as well.

Zijn gaven kwamen aan het licht, toen bij een grote kerkelijke plechtigheid de feestpredikant plotseling verstek liet gaan. In verlegenheid, omdat niemand op zo’n hoge feestdag met veel bezoekers, waaronder vele hooggeplaatste, onvoorbereid het woord wilde nemen, wees iemand gekscherend op Antonius: “We kunnen altijd nog Antonius er op af sturen…” In zijn nederigheid nam Antonius deze opmerking aan als een bevel. Hoe zenuwachtig de anderen ook probeerden uit te leggen dat het maar een grapje was geweest, hij was er niet meer van af te brengen, en hield zo’n gloedvolle predikatie dat hij onmiddellijk door Franciscus uit preken werd gestuurd tot in de wijde omtrek, zelfs tot in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje aan toe.

Naar het schijnt was hij eens bijzonder teleurgesteld over de lauwe houding van de gelovigen te Rimini. Om hen beschaamd te doen staan, trok hij naar het strand om dan in godsnaam maar voor de vissen te preken: die zouden tenminste wel luisteren. En zo was het. Zodra hij het woord richtte tot de golven van de zee, kwamen van alle kanten vissen aanzwemmen en stelden zich in rijen voor hem op, de kleintjes helemaal vooraan in het ondiepe water, de grotere op de achterste rijen. Door met hun staart bewegingen in het water te maken, gaven ze hun instemming met Antonius’ woorden te kennen.

He was only 35-years-old when he died and was canonized less than one year afterward by Pope Gregory IX. Upon exhumation some 336 years after his death, his body was found to be corrupted, yet his tongue was totally incorrupt, so perfect were the teachings that had been formed upon it.

Verhaal met de ezel

Antonius leefde in de tijd dat de ketterij der Albigenzen zich wijd had verspreid. Deze stroming loochende de godheid van Christus, en geloofden ook niet in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie. Antonius trad in zijn preken herhaaldelijk tegen hen op: “Op het altaar gebeurt de wezensverandering van brood en wijn in het lichaam en bloed van Christus. Het Lichaam dat door de maagd ter wereld werd gebracht, dat aan het kruis hing, dat in het graf lag, dat op de derde dag verrees, dat naar de rechterhand van de Vader opsteeg: dat Lichaam wordt dagelijks door de priester geconsacreerd en aan de gelovigen uitgereikt.” Een leider der Albigenzen bleef echter ontkennen. Daarop koos Antonius een wel heel opmerkelijke manier om de man te overtuigen. Hij wilde wedden, dat de ezel van de Albigens wel eerbied aan de Hostie zou betuigen waar zijn meester dat niet deed! Om te beginnen kreeg het dier drie dagen geen eten meer. Daarop werd de voerbak tot de rand gevuld. Nu hield Antonius het dier de heilige Hostie voor. Het liet zijn voerbak voor wat die was en ging onmiddellijk door de knieën om zijn eerbied te betuigen. Waarop de twijfelaar zich inderdaad bekeerde.

https://www.heiligen.net/heiligen/06/13/06-13-1231-antonius.php