St. Anthony is a patron saint of lost objects!

Anthony of Padua is the patron of the lost objects. A well-known rhyme sings: “Tony, Tony, look around: something's lost and can't be found! ” Incidentally, Erasmus notes in his Enchiridion (66) that this function was previously fulfilled by St. Jeroen van Noordwijk, because he had once ensured that a resident of Noordwijk had miraculously recovered his stolen horses. Erasmus also notes that in his day the same role was fulfilled with the French by the apostle Paul.

To what does Antonius owe this patronage? It is certain that Anthony was already invoked for this need 25 years after his death. As an explanation we can refer to the chorus of the so-called responsory [= liturgical chant in the office or in the mass, in which the believer expresses his reaction to the lecture (s) just heard] “Si quaeris”:

This text is sung in turn in the office of St. Anthony. Like the music, it comes from Julianus van Spiers; he had been court chapel master before his entry into the Franciscan friars.

The song contains thirteen circumstances in which the intercession of the saint is implored; one of them is referred to as "res perditas" [= "lost property"]. Some believe that this is a clerical error, but that does not alter the fact that the inhabitants of Padua almost from the beginning have begun to invoke their saints especially for those "lost causes"; from the fact that usage has persisted, we may infer that they have not hoped in vain!

Is er nog een omstandigheid in het leven van Antonius aan te wijzen waarop zijn patronaat van verloren voorwerpen wordt teruggevoerd? Het schijnt dat hij eens een bijzonder kostbaar boek kwijt was: een door hem zelf afgeschreven psalmenboek voorzien van aantekeningen die hij had gemaakt met het oog op de lessen welke hij aan zijn medebroeders in opleiding gaf. In die tijd zijn alle boeken vrucht van – letterlijk – monnikenarbeid: met de hand afgeschreven, vaak met versierde letters, soms met verluchtingen; zoiets vormde een kapitaal, nog afgezien van de emotionele waarde, daar het immers hier Antonius’ werkexemplaar was, waaruit hij bad, mediteerde en studeerde. Antonius was door dit verlies zo in verlegenheid gebracht dat hij vurig bad om het verloren voorwerp weer terug te krijgen. Niet lang daarna werd het keurig bij hem terug bezorgd: een novice die een paar dagen tevoren was uitgetreden, had het meegenomen, maar was zo door spijt achtervolgd, dat hij het eigener beweging weer terug kwam brengen.

[Veel gegevens ontleend aan: Dr L.A.M. Goossens ofm ‘Bidden met Antonius’ Utrecht Werkgroep K.750, 1984 2e dr. pp.49.102].

Overigens bestaat er nog een ander verklaring voor Antonius’ patronaat. In een middeleeuwse tekst zou hij geprezen zijn om zijn krachtdadige predikaties. Daaraan werd de conclusie verbonden, dat hij onder de mensen de verloren zeden weer terugbracht; in het Latijn: ‘mores perditos’. Bij het overschrijven van die tekst zou een monnik zich hebben verschreven en in plaats van ‘mores’ ‘res perditos’ hebben genoteerd: ‘verloren zaken’.

[Alain Guilitte ‘Les Grottes de Saint Antoine à Crupet’ in ‘Piété Populaire en Namurois’ édité à l’occasion de l’exposition à Namur 8 sept. à 8 oct. 1989′ Namur, Credit Communal, 1989 p:121]

Maar het is de vraag of zo’n simpele verschrijving zo’n enorme devotie kan veroorzaken.

Genomen uit: https://www.heiligen.net/heiligen/06/13/06-13-1231-antonius.php

Voor een actueel verhaal: https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/168605/De-Heilige-Antonius-voor-de-hopeloze-en-verloren-zaken-helpt-ook-bij-het-vinden-van-een-baan